Wij zijn er nog wel ff mee bezig ook al denken we, opnieuw, dat we klaar zijn met pelgrimeren.
Ook vannacht droomde ik over het wandelen en dat ging zoals meestal in dromen niet goed.
We liepen beiden op schoenen van de Decathlon waarover een Fransman onderweg zei dat het waardeloze dingen waren.
Nu kan ik zeggen dat wij er goed op hebben gelopen. En een groot voordeel voor mij was dat ik gelukkig geen last kreeg van het kleine teentje aan mijn rechtervoet. Het is het teentje waar ik altijd veel last van heb met wandelen en waarvan ik vaak genoeg heb geroepen ‘ik laat hem amputeren’.
Niet nodig deze keer. Wel zouden deze schoenen veel comfortabeler worden als de zolen wat meer demping zouden geven.
De Nijmeegse ga ik dus op deze schoenen doen.
Ook heel tevreden was ik met mijn Decathlon rugzak. Totaal geen last gehad van drukplekken of wat dan ook. Misschien wat aan de grote kant voor een tocht door geciviliseerd gebied.
Tijdens zo’n lange tocht zijn er dingen waar ik aan gaat hechten. Zoals dit witte plasticzakje van de Farmacia in Torrox. Het paste precies om mijn IPad.
Het colaflesje is vanaf het begin meegegaan. En staat nu in de koelkast met water voor Rick.
Een foto van ons pelgrimspaspoort met alle stempels. Omdat we eigenlijk twee camino’s wandelden was ie te klein voor alle stempels en besloten we om de laatste stempels aan de achterkant te laten zetten. En we kwamen daarmee precies uit.
Het officiële stempel van de Kathedraal ontbreekt. Waar we de eerdere keren alles deden, behalve de biecht, wat we als pelgrims zouden moeten doen zoals de mis bijwonen, het beeld van Jacobus omhelzen en de stempel en het officiële document ophalen, besloten we al snel tijdens de tocht dat we dat niet zouden doen. We zijn tenslotte niet religieus en de tocht is er meer een van spiritualiteit en bezinning.
Naast het missen van structuur missen we ook de pastel de nata.
Tijdens het doen van de boodschappen in de supermarkt besloot ik in een split second om te proberen ze zelf te maken.
Alle ingrediënten had ik mee, das dan omdat ik ooit de opleiding tot banketbakker deed. Maar tja, geen kleine bakvormpjes. Dus werd het een grote pastel van 12 centimeter doorsnee.
Hij ziet er heerlijk uit en gemaakt met een vanille stokje ruikt hij heerlijk. Nog even wachten tot koffietijd.
Met groeten Ton
